კვაზიმოდოს სინდრომი

კვაზიმოდოს სინდრომი კვაზიმოდოს სინდრომის მახასიათებლები

საკუთარი თავის ვერმიღება, საკუთარი გარეგნობის აუტანლობა, მისი უკმაყოფილება საკუთარი გარეგნობით, პირდაპირ კავშირშია დაქვეითებულ თვითშეფასებასთან და ხშირად ხასიათდება დართული მსხვერპლის კომპლექსითაც. საიდან მოდის ასეთი ,,თაიგული“? ორი სიტყვით, ეს მდგომარეობა ძირითადად წარმოიშობა მაშინ, როდესაც ვიზუალში გარემოს ზეწოლა აღემატება შინაგან ტემპერამენტს. ასეთი სცენარის ერთერთი დამაფორმირებელია, როდესაც ბავშვობაში და მოზარდობისას ახლობლები ხშირად აკრიტიკებდნენ მის გარეგნობას (განსაკუთრებით სახალხოდ).

ვიზუალისთვის ზოგჯერ საკმარისია ერთხელ ბოროტად დასცინოთ მის გარეგნობას, ან სახალხოდ უთხრათ ,,როგორ დამსხვილებულხარო“. ახლა წარმოიდგინეთ, როცა ეს ხშირად ესმის ბავშვობაში მის გარეგნობასთან დაკავშირებული დამცინავი ეპითეტები.

ვიზუალი ბავშვი განსაკუთრებული სიმძაფრით აღიქვამს მის გარეგნობასთან დაკავშირებულ ნებისმიერ კრიტიკას. თუ ეს ხშირად ხდება, აქედან გამოწვეული ტრამვა შეიძლება მთელი სიცოცხლე გაჰყვეს. ამ დროს უყალიბდება განცდა, რომ წარმოუდგენლად შეუხედავი და მახინჯია და ამის მყარად სჯერა. ის იწყებს საკუთარი თავის დამახინჯებულად აღქმას. იყურება სარკეში – იქ კი… ხედავს მახინჯ ადამიანს, რომელიც შეუძლებელია ვინმეს უყვარდეს (ეს შეიძლება ჰქონდეს მაშინაც კი, თუ რეალურად სულაც არაა შეუხედავი, მაგრამ ბავშვობიდან ასე ჩააგონეს – მთარგმნელის შენიშვნა).

თხუპნიები და პლასტიკური ქირურგიის მსხვერპლნი

თვითშეფასებაზე თანდართულ ტრავმას ვიზუალი ადამიანი მიყავს იქამდე, რომ თავისი უაზრო წარმოსახვა და არასრულფასოვნების შეგრძნება აჰყავს წარმოუდგენელ დონემდე. ის ამ ყველაფერს საკუთარ თავში ,,იხვევს“, ღელავს, განიცდის.

საკუთარ შეუხედავობაზე მტკივნეულმა მოსაზრებებმა ვიზუალი ადამიანი შეიძლება მიიყვანოს ორიდან ერთ-ერთ უკიდურესობამდე:

1. შეიძლება ბუნებრივად საკმაოდ მიმზიდველმა ვიზუალმა გოგონამ, საერთოდ შეწყვიტოს ზრუნვა საკუთარ გარეგნობაზე, ჩაიქნიოს ხელი და თქვას: ,,რა აზრი აქვს პრანჭვას, სულერთია, მე ისეთი შეუხედავი ვარ, რომ მაინც არავინ შემიყვარებსო“.

2. მეორე უკიდურესობა ასევე საკუთარ თავში დაურწმუნებლობიდან გამომდინარეობს. ამ დროს ვიზუალი მეტისმეტად გულმოდგინედ ზრუნავს საკუთარ გარეგნობაზე. ის ცდილობს ადამიანებს არ დაენახვოს კოსმეტიკის, სალონური ვარცხნილობისა და მაკიაჟის გარეშე. მაშინაც კი, თუ სახლიდან მხოლოდ ნაგვის გადასაყრელად უნდა გავიდეს, ამისთვის ნახევარი დღე მაკიაჟის კეთებას უნდება.

ამ უკიდურესობას – საკუთარი გარეგნული სილამაზისადმი უკიდურეს ყურადღებას – ვიზუალი მიჰყავს პლასტიკური ქირურგის კაბინეტთან. მიდის და ხდება მუდმივი კლიენტი, სრულყოფილი გარეგნობისკენ მის ლტოლბას ხომ საზღვარი არ აქვს. მიდის და წავიდა: იდიდებს მკერდს, წელს ივიწროებს, იკეთებს ბოტოქსს ყველა შესაძლო ადგილზე, მისი სხეულისა და სახის ფორმები თანდათან ყოვლად გაურკვეველ და წარმოუდგენელ ფორმებს იღებს.

სწორედ ასეთი ვიზუალები იტანჯებიან ანორექსიითა და ბულემიით. ვიზუალის მიერ საკუთარი თავის მიუღებლობის წყალობით მილიარდებს შოულობს კოსმეტიკის ინდუსტრია, პლასტიკური ქირურგია, დიეტოლოგია და ა.შ.